انواع LED ها

برای توضیح انواع LED ها میتوان اینگونه گفت: LED ها را بخشی از دنیای دیود (یکسو ساز) ها می دانیم.به نخستین LED ها دیود نورانی گفته می شد.

اساسی ترین کاربرد آن ها محدود به صنعت الکترونیک بود و نقش نشانگرهایی را بر عهده داشتند که از وجود یا عدم وجود جریان یا روشن و خاموش بودن بخشی از مدار یا سیستم حکایت داشت.

   هسته اصلی هر LED یک نیمه رساناست که آن را به نام ویفر (Wafer) می شناسیم.وظیفه اصلی ویفر تبدیل کردن انرژی الکتریکی به بخشی از انرژی الکترومغناطیسی است که به عنوان نور یا روشنایی میشناسیم.

وقتی ویفر با پوششی از فسفر و ترکیبات دیگر پوشانده شد,میزان نور بوجود آمده بسیار شدت گرفت و قابلیت کنترل بیشتری پیدا کرد.با تغییر این مواد نورهایی با رنگ های بسیار متنوع ایجاد گردید که هر یک بخشی از نیازهای روشنایی را می توانند پاسخ دهند.نخستین چیپ های صنعت روشنایی در این زمان پا به عرصه وجود گذاشتند.

دیودهای نوری:

    این نسل از LED ها هنوز به وسعت در صنایع الکترونیک کاربرد اساسی دارند.نسل بخصوصی با روشنایی بیشتر از دیودهای نوری را در ساخت تلویزیون های عظیم شهری بکار می گیرند.یک هسته سه بخشی از دیودهای نوری به رنگ های قرمز,آبی و سبز ، یک پیکسل از این تلویزیون را تشکیل می دهند.

یک بورد الکترونیک تصویر ها را به صورت کدهای رنگی مستقل در بین پیکسل ها تقسیم می کند تا بیننده از فاصله نسبتا دور بتواند تصویر کلی را ببیند.

(چیپ های LED توان بالا ) :

    نخستین نسل از LED هایی هستند که در صنایع روشنایی کاربرد جدی پیدا کردند.معمولا آن ها را در دو قالب متعارف 1 وات و 3 وات می شناسیم.

همین نسل از LED ها بود که کارایی را به مرزهای 100 لومن در هر وات رساند.تولیدکنندگان با کنار هم چیدن POWER LED روی یک PCB مقادیر بیشتری از نور را که برای ساخت انواع پرژکتورها وال واشر ها و دیگر چراغ ها لازم بود تامین می کردند.از خصوصیات این LED ها می توان به نیاز جدی آن ها به تخلیه حرارت ایجاد شده اشاره کرد.

   معمولا هر تولید کننده در اطلاعات فنی که در اختیار مشتریان خود قرار می دهد, فرمولی برای محاسبه HEAT SINK  مورد نیاز هم ارائه می کند.مواد گوناگون برای انتقال حرارت دارای ضرایب مختلف هستند.یکی از اصلی ترین معیار های مساحت HEAT SINK مناسب همین ضریب انتقال حرارت است.LEDهای یک وات عموما در ولتاژ 3 ولت و جریان 350 میلی آمپر تولید می شدند.این جریان بعد ها پایگذار یک توافق جهانی برای راه اندازی  LED ها شد.

COB : 

    تولیدکنندگان LED دریافتند که می توان چندین ویفر را در کنار هم چید و در یک بدنه واحد قرار داد.این کار که نخست به منظور صرفه جویی در هزینه های تولید و برای کاهش قیمت مصرف کننده انجام شده بود در عمل نشان داد که بدون کاهش در راندمان و کیفیت نور خروجی می تواند رفتار حرارتی بسیار بهتری را در LED ایجاد کند.

LED های COB عموما حرارت کمتری نسبت به POWER LED ها ایجاد می کنند و به طور طبیعی نیازمند HEAT SINK کوچکتری نیز هستند.

از این گروه LED ها زمانی استفاده می کنیم که نیاز به ایجاد روشنایی متمرکز باشد.استفاده از COB ها به همراه رفلکتور یا لنز مناسب می تواند SPOT LIGHT بسیار خوبی را به وجود آورد.

SMD : 

   این گروه از LED ها در ساخت چراغ های خطی یا صفحه ای (بک لایت) کاربرد فراوانی دارند. بجای ساخت یک LED خیلی بزرگ می توان از همنشینی چندین LED خیلی کوچک بهره گرفت. نکته مهم اینجاست که برای دریافت نور یکنواخت از چندین LED دور از هم می بایست از کنترل کننده ای مثل یک دیفیوزر استفاده کرد تا بجای چندین لکه نورانی خیره کننده, یک سطح روشن یکنواخت حاصل شود.

LED های SMD به دلیل فرایند ساخت ویژه ای که دارند نسبتا ارزان تمام می شوند اما هزینه های آتی دیگر مانند PCB مورد نیاز و هزینه های مربوط به نصب نیز در تولید آن ها وجود دارد.یکی از ارزشمندترین خصوصیات این گروه از LED ها رفتار حرارتی بسیار مناسب آنهاست.

بهترین نمونه های موجود در بازار نیازمند HEAT SINK نیستند و نصب PCB به بدنه چراغ می تواند برای دفع حرارت مازاد LED کافی باشد.

آرند