روشنایی و چشم

روشنایی و تاثیر آن بر چشم

اثر روشنایی بر چشم: رویت اشیا بستگی به نوری دارد که اشیا مذکور منعکس میکنند واگر جسمی هیچ نوری منعکس نکند  سیاه به نظر می اید.

در اثر بالا رفتن سن تغییراتی در چشم انسان هم به وجود می اید. این تغییرات در تطابق چشم با شدت نور، زمینه و خیرگی اثر میگذارد و باعث میشد اثر روشنایی بر چشم منفی باشد.

این حقیقت با تمام وضوحش توسط اکثریت انکار می‌گردد. نور، چه طبیعی و چه مصنوعی، می‌تواند فشار زیادی به چشمان ما وارد نماید و حتی آسیب دائمی ایجاد نماید. در کودکی به همه ما گفته‌اند که به تابش مستقیم خورشید خیره نشویم، این توصیه از این جهت حائز اهمیت است که شبکیه پس از چند دقیقه خیره شدن به خورشید، به‌طور دائم دچار تخریب موضعی می‌شود.

نورهای مصنوعی بیش از اندازه نیز می‌توانند اثر مخرب داشته باشند؛ نتیجه نور شدید و خصوصاً خیره‌کننده سردردهای مزمن و خستگی بعد از یک روز قرار گرفتن در چنین محیطی است.

تطابق در میدان دید باعث نورزدگی نسبی میشود و اگر در مقابل نور شدید تطابق قرنیه امکان پذیر نباشد نورزدگی مطلق خواهد بود. بدیهی است در صورت تامین روشنایی طبیعی دید در وضعیت راحتی بوده و شخص کمتر دچار خستگی میشود. ولی همواره این مسئله قابیل اجرا نیست و باید از روشنایی مصنوعی نیز استفاده کد.

چنانچه روشنایی مصنوعی خوب تعبیه شود دارای همان راحتی و تاثیر روشنایی طبیعی را دارد.

با قرار دادن لامپ ها و منابع نوری داخل حبابها مقداری از روشنایی، روی سقف تابیده شده و در نتیجه چشم زدگی و سایه های اضافی و مزاحم از بین میروند. باید در نظر داشت که تامین روشنایی مناسب و صحیح در اثر طراحی و اجرای خوب عمل مشود و هزینه های مربوط به ان در درجه دوم اهمیت قرار دارند.

نور حاصله از منابع روشنایی باید حدامکان به روشنایی روز نزدیک تر باشند.

تعمیر و سرویس به موقع منابع روشنایی، تمیز و پاک نمودن نورگیر ها به طور مرتب از مواردی هستند که میتواند باعث اثر بهتر نور بر روی چشم شود.