یکی از مباحثی که در طب مطرح است ، تاثیر محیط و سردی و گرمی آن بر شخص است ، و این تاثیرات شامل تاثیرات غذا ، بو ، نور ، رفتارها و …. بر شخص می شود.
برخی از این تاثیرات (همچون تاثیر غذا بر بدن) بر قسمت های مختلف بدن تاثیرگذار هستند ، مثلا هنگامی که شخص غذایی گرم مثل فلفل می خورد ، قسمت های مختلف بدن با نسبت های مختف تحت تاثیر قرار می گیرند. برخی دیگر نیز همچون بو ، می توانند برمغز و ریه ها تاثیر بیشتری اعمال نمایند.
در این میان برخی عوامل محیطی همچون رنگ ، نور و رفتار دیگران می تواند تاثیر بیشتری صرفا بر مغز بگذارند و از طریق مغز با تاثیر کمتری اعضای دیگر را تحت تاثیر قرار دهند
در این میان رنگ و نور جزو عواملی هستند که بیشتر از همه در کنترل ما است.شخصی که به عنوان مثال دارای افسردگی است ، با قرار گرفتن در معرض نور و رنگ گرم و انرژی زا ، همچون نور نارنجی می تواند بهبود پیدا کند.در این میان این نور است که بیشترین تاثیر را خواهد داشت؟
چرا؟ چون هر ذهنی ناخودآگاه می داند که این رنگ ها نیستند که اصالت دارند ، بلکه این نور است که این رنگ ها را به ان ها عطا می کند. به واقع رنگ مانند یک نیازمند است که بسته به نیاز خود بخشی از نور را بر می گزیند و ما بقی را به دیگران هدیه می دهد.
لذا در میان تمام عوامل محیط و غیر محیطی،نورپردازی بیشترین تاثیر قابل کنترل را بر مغز خواهد داشت. معنای این سخن این است که ما می توانیم با استفاده از نور و نورپردازی مناسب ذهن ها را ترمیم کنیم و سردی و گرمی ، خشم و افسردگی ، شعف و ناراحتی را با کمترین تاثیر ناخواسته به اعضای دیگر تحت کنترل درآوریم.
به عنوان مثال چنانچه شخصی عصبی است ، لیکن از سردی معده رنج می برد ، می توانیم با اعمال یک نورپردازی فیروزه ای در محیط عصبانیت او را تحت کنترل قرار دهیم.این در حالی است که اگر به جای این کار از یک غذای سرد بهره می بردیم این شخص دچار سوء حاضمه می گشت.
اینجا است که بر خلاف بسیاری از نورپردازی های رایج با هدف تبلیغات و خودنمایی، بحث نورپردازی کاربردی مطرح میشود.
اینجاست که نورپردازی میتواند در بهبود بیماریهای ناشی از سردی وگرمی بسیار (همچون سرطان و غلظت خون ) تاثیرگذار باشد.